Heine Avdal kennen we ook al van het werk van Meg Stuart, o.a. Highway 101, en je ziet ook een paar gelijkaardige bekommernissen terugkeren in zijn werk. Hij heeft het hier ook over perceptie en over de verhouding tussen publiek en performer ; je hebt bijvoorbeeld de eerste scène waarbij een camera gericht wordt op het publiek, en je hebt de soundscape die heel lang duurt, je begrijpt niet waarom je naar jezelf zit te kijken, tot uiteindelijk blijkt dat Heine in het publiek zit.
Hij begint heel subtiel te bewegen en het duurt dus even voor je ziet dat er iemand in dat publiek rar
Fri 20-02-2004 : klara (radio), Elke Van Campenhout

"Terminal is a fascinating and interesting complex of connections."
Fri 03-05-2002 : De Morgen, Clara van den Broeck

"Heine R. Avdal continues this subtlety throughout the whole performance.
(...)
You are really carried away. Somehow he establishes a connection between the concept of a neuronal network and an incredible intimacy that is revealed, for instance in the fragility of the movement of hands.
(...)
The beautiful sequence with the projection of an eye:
(...)
to experience the most vulnerable part of your body so directly is most touching and at the same time quite ambivalent; you experience something that goes beyond the logic of neuronality."
Fri 20-02-2004 : klara (radio), Elke Van Campenhout